Weekgedachte 8 mei 2020

Liefde

De wereld kan zo hard zijn. Mensen laten je in de steek. Je krijgt verwijten om je oren. Je goede bedoelingen worden verkeerd uitgelegd. Of je lichaam laat je in de steek. Je voelt je waardeloos.

Stel je eens voor hoe liefdevol Jezus kan kijken.

Maaltijd
Hij heeft ons aangekeken. De een na de ander. Telkens bleven zijn ogen even hangen op elk van onze gezichten. En zoals wij iedere trek om zijn mond, elke rimpel om zijn ogen kenden, zo kende hij die van ons. We kennen elkaar al zolang. Maar hij keek verder. Dieper dan de oppervlakte reikte zijn blik en elk van ons was alleen met zijn gedachten. Wat denkt hij? Hoe zou hij me noemen? ‘Dwaas’, ‘verrader’, ‘lafaard’, ‘zwakkeling’, ‘mislukkeling’? En toen hij de ronde met zijn blik gedaan had, ontkende hij de namen die wij onszelf in zijn ogen gegeven hadden niet. Maar voluit, royaal gemeend, zei hij: “Ik hou van je.” En nu ik me dit herinner zou ik het een avond lang, een leven lang willen herhalen: Ik hou van je. Ik hou van je. Om het uiteindelijk te kunnen geloven.

(Bron: het boekje Liefde, uit de serie Geloof – Hoop – Liefde van de PKN.)