In de straat wapperen vlaggen. Halfstok. Ze staan symbool voor de onaffe levens, soms nog niet eens half geleefd. Levens verloren in de strijd voor vrijheid.
We gedenken elk jaar die levens, gevuld van hoop, verlangen, moed, maar ook van gevoelens van afwijzing, wanhoop, doodsnood.
Eén van die levens was van Dietrich Bonhoeffer. Hij schreef het onderstaande gebed, dat we kunnen vinden als Morgengebed in het Liedboek, op pagina 533. Het lezen ervan op deze dag, wetende dat hij in een Berlijnse gevangenis zat en geen vrijheid meer zou meemaken, geeft het een diepere dimensie.
Tot U, God, roep ik in de vroege morgen
help mij te bidden
en mijn gedachten te richten op U,
ik kan het niet alleen.
In mij is duisternis, bij U is het licht.
Ik ben eenzaam, Gij verlaat mij niet.
Ik ben bevreesd, bij U is hulp.
Ik ben onrustig, bij U is vrede.
In mijn hart is bitterheid, bij U is geduld.
Ik begrijp uw wegen niet, maar Gij kent mijn weg.
Als gelegenheid heeft, luister dan vooral ook naar het prachtige Taizé-lied met de woorden van dit gebed: Aber du weisst den Weg für mich.
Het is te vinden op https://www.youtube.com/watch?v=D7DiR–b9DQ