Gedachte van vrijdag 10 april Murielle van Diepen
Vandaag is het Goede Vrijdag. Een onwerkelijke dag, vol uitersten. Zonovergoten maar donker. Goed maar gruwelijk. Verlossing maar vol pijn.
Jezus voelde zich aan het kruis intens alleen. Verlaten door zijn vrienden. Verlaten door God. In geen ander gedicht treft de verlatenheid me zo dan in het onderstaande, van Joost Zwagerman. Miscommunicatie. Wel willen, maar niet weten hoe. Zo alleen.
Contact
Iemand belt mij telkens op, zegt niets,
vaag hoor ik een verre ademtocht,
het kan de mijne zijn, maar ook die
van de ander, die hardnekkig zwijgt.
Ik leg weer op. Ben nu een man
die vreemde telefoontjes krijgt.
De display toont een nummer
met de code van een land dat ik niet ken.
Ik toets terstond, een voicemail klinkt.
‘Hallo, met God, Ik ben er niet.
Laat naam noch boodschap achter,
Ik bel nooit terug. Leef rustig verder,
wacht desnoods tot piep, maar zwijg.’
Prompt word ik door de beller toch teruggebeld.
Weer hoor ik niets, hooguit die vage adem.
Ik ben de man die stil zijn hartslag telt.
Ooit bel ik Hem terug en zeg dan
wél iets na de piep. Dat doe ik niet meteen.
Ik wacht tot ik een geheim nummer krijg.
Die dag is nu, contact is hier. Ik toets
het nummer in. Krijg geen gehoor. Hij was me
voor. Hij heeft mijn nummer ingesteld.
Joost Zwagerman, Wakend over God. Gedichten, Amsterdam: Hollands Diep, 2015.